Enzo Ferrari - człowiek ważniejszy od Papieża?

Kategoria: Historia motoryzacji

Enzo Ferrari prowadził intensywne życie, które spędził, przemieszczając się z Modeny do Maranello, Turynu i Mediolanu z jednym tylko celem - budowania samochodów wyścigowych. Ludzie mówili o nim: charyzmatyczny, pełen energii, zawzięty i bardzo wymagający.

Wspaniały dzień dla Modeny

18 lutego 1898 roku w Modenie rozpętała się ogromna śnieżyca. Właśnie wtedy narodził się Enzo Ferrari. Opady były tak silne, że Alfredo Ferrari musiał czekać dwa dni, by zarejestrować narodziny swojego drugiego syna, Enza. Czteroosobowa rodzina mieszkała w Modenie, na północy Włoch.

Jakim dzieckiem był Enzo Ferrari?

Od zawsze zakochanym w samochodach. Gdy miał 10 lat, ojciec zabrał go z bratem na wyścigi samochodowe w Bolonii. Mały Enzo już rok później sam jeździł je oglądać. W międzyczasie pomagał w prowadzeniu rodzinnego warsztatu.

Ostateczny sukces Ferrariego poprzedziły liczne tragedie i wojna. W 1916 roku z powodu powikłań po grypie zmarł zarówno ojciec Enza, jak i jego brat. Sam Enzo zachorował ciężko już dwa lata później, podczas pandemii hiszpanki i cudem uniknął śmierci. W konsekwencji został zwolniony z obowiązku służby wojskowej i walki na wojnie. Jako osiemnastolatek wyjechał w poszukiwaniu szczęścia do Turynu.

Enzo Ferrari - początki kariery w wyścigach samochodowych

Enzo Ferrari jako młody dorosły miał już zakodowane w głowie: zostać kierowcą wyścigowym. Marzył o pracy w Fiacie, jednak znalazł zatrudnienie jako kierowca testowy w CMN. Zadebiutował w wyścigu Parma - Poggio di Berceto, w którym zajął czwarte miejsce. 

Zaledwie rok później zatrudniła go Alfa Romeo, w której barwach odnosił liczne sukcesy. Pierwsze zwycięstwo zanotował 17 czerwca 1923 r. w Savio. Dzięki tej wiktorii stwierdził, że jest godzien używania znaku “wierzgającego konia”, który po dziś dzień jest logo Ferrari.

Po trzech kolejnych triumfach Enzo dostał awans na kierowcę rezerwowego Alfy w wyścigach Grand Prix na samochodach P2.

Co ciekawe, Ferrari był w Alfie nie tylko kierowcą, lecz także człowiekiem “od wszystkiego” - pomagał w projektowaniu bolidu P2, werbował pracowników innych firm. Namówił wybitnego inżyniera Fiata -  Luigiego Bazziego, by przeszedł właśnie do nich. Warto wiedzieć, że w tamtych czasach Fiat był absolutnym liderem wyścigów samochodowych.

Po skonstruowaniu nowego silnika Alfa mocno stąpała Fiatowi po piętach. Sam Enzo zaczął odnosić sukcesy na torze, a w 1924 roku został czwartym kierowcą Alfy.

_{By Vauxford - Praca własna, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=84960184}

Wyścigowa kariera Enzo nie trwała jednak długo. Podobno nie wytrzymał  presji związanej z zawodem kierowcy wyścigowego i wycofał się z tej roli, pozostając jednak w Alfie menadżerem . Wpływ na tę decyzję miała też podobno jego żona, która w 1932 roku urodziła dziecko. Chłopiec otrzymał imię Alfredino, ale wszyscy nazywali go zdrobniale - Dino.

Stworzenie marki Ferrari

W 1929 roku Enzo założył własny zespół wyścigowy - Scuderia Ferrari. W logo znajdował się słynny wierzgający koń na żółtej tarczy. Kierowcy zespołu jeździli początkowo autami Alfy - aż do końca lat trzydziestych.

W 1939 roku Enzo założył firmę pod nazwą Auto-Avio Construzioni, która wytwarzała części do samochodów wyścigowych, a w przyszłości miała produkować auta. Plany pokrzyżowała jednak wojna. Po jej rozpoczęciu firmie rozkazano produkcję rzeczy, które przydadzą się podczas walki. Projektowanie sportowych samochodów było wtedy niemożliwe.

Auto-Avio Construzioni zajęło się produkcją silników do niewielkich samolotów bojowych oraz łożysk. Interes z rządem szedł dobrze i już wkrótce firma zatrudniała ponad 100 pracowników. Ferrari zarobił wystarczająco dużo pieniędzy, by kontynuować marzenie o produkcji sportowych aut.

Po II Wojnie Światowej, w 1947 roku założył znane do dziś Ferrari. Fabrykę przeniesiono do pobliskiego Maranello. W tym samym roku odbyła się pierwsza jazda testowa pierwszego Ferrari w historii - 125 S. 125 S brało udział w wyścigach Grand Prix, zwyciężając w Rzymie, w Mille Miglia i w 24-godzinnym wyścigu Le Mans. Oprócz sukcesów na torze Ferrari odnosił też sukcesy w sprzedaży swoich samochodów. Kolejka osób zainteresowanych drogimi, sportowymi autami stawała się coraz dłuższa. 

Kolejna tragedia Enza Ferrariego

Mimo szybkiego awansu do czołówki branży wyścigowej, Enzo Ferrari przeżywał kolejną życiową tragedię. Jego syn, Dino, zmarł w wieku 24 lat - rok po wykryciu dystrofii mięśniowej, choroby o podłożu genetycznym. Był to ogromny cios dla Ferrariego, gdyż wiązał ze swoim synem duże nadzieje. Posyłał go do najlepszych szkół. Od momentu jego śmierci nigdy nie zdejmował już słynnych, ciemnych okularów. Enzo miał jeszcze drugiego syna z nieślubnego związku, Piera. Jego przywiązanie do Piera nigdy jednak nie było tak silne, jak do Dino. 

W latach ‘55-’65 w wypadkach na torze zginęło aż sześciu kierowców Scuderia Ferrari. Enzo był nawet sądzony za nieumyślne spowodowane śmierci, gdy w 1957 r. jedno z jego aut wpadło na torze Mille Miglia w tłum widzów, zabijając aż dziewięciu z nich. Został uznany za niewinnego.

Ferrari w tym czasie stracił kilku czołowych inżynierów podczas słynnego buntu “Palace Revolt” w ‘61 roku. Dwa lata później Enzo prowadził poważne rozmowy z Fordem na temat połączenia działalności, lecz w ostatniej chwili wycofał się z nich z obawy o utratę kontroli nad firmą. Wraz z nowymi inżynierami, Ferrari zaprojektował zupełnie nowe auto - 250 GTO. Nadchodząca dekada przyniosła również jedne z najbardziej kultowych samochodów wyścigowych na świecie - 312 i 158. W tym okresie Scuderia Ferrari sięgała ośmiokrotnie po mistrzostwo konstruktorów F1.

Enzo Ferrari znacznie rozwinął produkcję samochodów przeznaczonych do normalnego użytku drogowego. Miał do swoich klientów ogromny szacunek. Wiedział, że zawsze znajdą się tacy, którzy cenią w życiu luksus. Wśród najsłynniejszych samochodów Ferrari, wyprodukowanych pod okiem Enzo można wymienić: 250 GTO, Dino, 365 Daytona oraz Ferrari Testarossa.

Enzo Ferrari - jaki traktował pracowników?

Ci, którzy go znali, określali go jako autokratę. Był znany z tego, że skłócał ze sobą kierowców, by zwiększać ich rywalizację. Wzbudzał niepokój; chciał, by cały czas czuli, że ich miejsce może zająć ktoś inny.

Tony Brooks, kierowca ścigający się dla Ferrari Scuderia, mówił o nim tak: “Oczekiwał, byśmy przekraczali limity. Jako kierowca, możesz jeździć na maksimum swoich możliwości, ale kiedy sam czujesz, że jedziesz za szybko jak na swoje ograniczenia i ograniczenia auta - wtedy coś jest nie tak. W tamtych czasach na kierowców i tak czekało wiele zagrożeń.” Za kadencji Enzo Ferrariego, w bolidach z wierzgającym koniem zginęło aż 8 kierowców. 

Najgorsza dla Enza była śmierć Gillesa Villeneuve’a w 1982 roku. To jeden z niewielu kierowców, którego Enzo traktował jak przyjaciela. Gilles zmarł od obrażeń odniesionych podczas próby wyprzedzenia J. Massy, gdy najechał na jego koło z prędkością 225 km/h, wybijając się w powietrze i kilkukrotnie koziołkując. 

Jaki był prywatnie?

Mimo ogromnej sławy Enzo Ferrari wiódł normalne życie. Rzadko udzielał wywiadów i nie lubił opuszczać Modeny. Wyjeżdżał tylko w wyjątkowych sytuacjach, takich jak Gran Prix w Monzie. Nigdy nie leciał samolotem, nigdy nie był w Rzymie i nigdy nie wsiadł do windy. Niektóre źródła mówią, że cierpiał na klaustrofobię.

Legenda Włoch

Enzo Ferrari był we Włoszech legendą za życia. Mówiło się, że w Italii jest Papież i jest Enzo Ferrari - reszta nie ma znaczenia. Ludzie podziwiali, że mimo tylu przeciwności losu potrafił osiągnąć sukces na skalę światową. Doceniali też jego przywiązanie i miłość do kraju. Dla wielu był wzorem do naśladowania.

Współpraca z Fiatem i śmierć

Ostatecznie, w 1969 roku, wskutek narastających problemów finansowych, niepowodzeń w wyścigach i konieczności spełniania norm paliwowych, Ferrari Enzo sprzedał 50% udziałów Fiatowi. Enzo miał jednak wpływ na działania firmy aż do śmierci. 

Ostatnim samochodem, który zszedł z linii produkcyjnej Ferrari na oczach Enza, było Ferrari F40. W tamtych czasach było to najdroższe, najszybsze i najmocniejsze Ferrari, jakie kiedykolwiek zbudowano. Powstało z okazji 40-lecia firmy.

_{posted to Flickr as Dino 246 GT, CC BY 2.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=7780708}

W 1978 roku zmarła jego żona. On sam zmarł 14 sierpnia 1988 roku w wieku 90 lat.

Dzięki za przeczytanie!

Jesteś fanem samochodów marki Ferrari? Sprawdź jazdę po torze w Ferrari F430 i Ferrari 458 Italia