🐣 Wielkanocna Promocja: Zgarnij 20% Rabatu i Nagranie z przejazdu za 1zł. 🎦 Użyj kodu: “Pisanki” - Regulamin

Blog motoryzacyjny Snow & Fun, czyli traktor rządzi!

Kategoria: Felietony

- 18 lip 2018

Pojechałem do Białki Tatrzańskiej na ferie zimowe po to, by odpocząć, by się oderwać od tego całego motoryzacyjnego zgiełku, by przemyśleć różne kwestie związane z moim 323i, by pobyć z Nissanem, by odwyknąć od zapachu benzyny, by na śnieg patrzeć jak na materiał do jazdy na desce, a nie do jazdy bokiem. Niestety.

Niestety zadzwonił telefon.

- Jesteś w tej Białce? – spytał Tomek (poznaliście go już przy okazji krótkiego driftu, którym mnie zemdlił).

- Od poniedziałku.

- No to grzej tu do nas na lotnisko w Nowym Targu, pochodzisz sobie bokiem.

Droga dojazdowa do lotniska jest genialna – długa, równa, szeroka i biała. Co prawda wydurnianie się na śniegu autem przednionapędowym przeszło mi jakoś w grudniu 2003 roku (bo ileż można zapinać rękaw i piłować przód udając, że ma się w sobie geny skandynawskie?), ale teraz nie mogłem się pohamować.

Mój Boże, ależ to lotnisko zimą jest malownicze – płat ośnieżonego pola ciągnący się po horyzont, z wytyczonymi trasami do chodzenia bokiem. Gdzieniegdzie niedbale zaparkowany ratrak lub traktor z doczepioną linką, oczekujący na leszcza, który beznadziejnie wjedzie w śnieg.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

- Oficjalny start imprezy mamy jutro, dziś trenujemy – tymi słowami powitał mnie Rafał, właściciel KTM-a X-Bowa.

- I śnieg ugniatamy – krzyknął Tomek z traktora.

- Długo jeszcze będziecie ugniatać? – spytałem, cholernie marznąc.

- A co?

- A bokiem bym pochodził.

Tomek rozejrzał się, podrapał po skrywanej pod kapturem łysinie i powiedział:

- Wybierz sobie coś. Dziś mamy tylko KTM-a, Imprezę GT i tego mocno odelżonego Lancera Evo X. Jutro dojedzie jeszcze Evo dziewięć, siedem i pięć. No i skutery śnieżne oraz cross kartingi.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Hmmm… Impreza GT kusiła karbonową maską i dachem.

Trochę żałuję, że kupiłem sobie czarne 323i – bo kontrastowa czarna maska strasznie mnie ostatnio jara i idealnie wyglądałaby na niebieskim lub bordowym nadwoziu. I naprawdę nie interesuje mnie, co o tym sądzicie. Jestem trochę wieśniakiem, uznaję tjuning i guzik mnie Wasze zdanie obchodzi ;)

Tak, czarna maska jest super. Kto wie – może jednak w swoim BMW zdecyduję się chociaż na czarną matową folię. Każde salonowe autko w Gran Turismo 5 mam z czarną maską i w lekko kontrastowym kolorze – tak by czerń maski podkreślić. Nie wiem czemu, ale bardzo mi się to podoba.

Ale Impreza GT? Żeby chociaż estiaj… Ruszyłem zatem w kierunku bramki numer dwa.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Evo X urzekało typową dla siebie agresją.

No i drzwiami odelżonymi tak, że gdyby nie zawiasy, to by uleciały.

Ale jako że dość słabo wspominam przejażdżkę podobnym Evo X po torze Ułęż, zdecydowałem się na wybór bramki numer trzy.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Na pierwszy rzut oka KTM X-Bow bardziej przypominał kratownicę montowaną przed drzwiami klatki schodowej, na której zimą oczyszcza się buty, niż wyczynowe auto. W każdym zakamarku jego ciętego brzytwą nadwozia tkwił śnieg zbity na kamień.

Pomyślałem sobie, że skoro już tu jestem, to chociaż pomogę. Ukucnąłem, zdjąłem rękawicę i ciepłym paluchem powoli acz systematycznie zacząłem wyciskać śnieg z kratki chroniącej chłodnicę.

- STÓJ! AŁA!! STÓJ!!! – krzyknąłem, ale Rafał nie słyszał. W kasku niewiele słychać.

Na pomoc ruszył Tomek – rzucił się tygryskiem nad zwałą śniegu i wylądował tuż przed kołami X-Bowa. Rafał go zauważył, ale za późno i od dziś Tomek poza łysiną możesz poszczycić się jeszcze piękną grawerką na udzie, układającą się w regularne kształty kolców:

- Chcesz jakiś bandaż? – spytał Rafał, patrząc z obrzydzeniem na mój wskazujący palec lewej ręki.

- Przydałoby się to jakoś doklepać, może się zrośnie – powiedziałem bawiąc się kawałkiem skóry, który oderwał mi się od palucha.

- A jakby… uhmmm… to przymrozić? – powiedział Tomek stękając obficie podczas rozcierania obolałego uda.

- Mam tak stać z gołą ręką? Nie wytrzymam.

- To weź się przejedź bez rękawiczek – powiedział Rafał rzucając we mnie kaskiem. Nie spodziewałem się tego, ale lata gry w kosza wyrobiły we mnie właściwe odruchy i refleks.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Be do eL do O do Gie do O

Nie ma bata, zawsze czytam go

Gościu ma nawijkę respekt ful

Jorga klimat, styl ma, kontent król

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

- Blogo! Ej! EEEEJ!

Powoli otworzyłem oczy – nade mną stali Rafał i Tomek. Stęknąłem i pomogli mi usiąść.

- Co się stało?

- Drżałeś.

- Śniło mi się, że rapuję.

- Tak bywa.

- Tak bywa kiedy?

- Kiedy się kaskiem w skroń dostanie.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

- Przed zakrętem puść gaz, żeby dociążyć przód. Kolce wtedy wbiją się w śnieg i będziesz mógł ostro skręcić. Potem zdecydowanie pyknij trotyl, żeby tylne koła zabuksowały, to Cię ładnie ustawi bokiem. A potem już pełna kontrola i jak w drifcie. I od razu ustaw się do następnego zakrętu.

- Proszę cię… – spojrzałem z politowaniem na Rafała.

- Co?

- Człowieniu, do kogo ta gadka. Jestem królem driftu, ambasadorem dociążania przodu i profesorem chodzenia bokiem.

Dociągnąłem pasy, opuściłem szybkę w kasku, wystawiłem lekko krwawiący i dość mocno powiewający odszarpaną skórą palec na podmuchy wiatru i ruszyłem w nieznane.

Wprost ku horyzontowi przysłoniętemu przez przepiękne Tatry.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

- Coś długo nie wraca? – powiedział Tomek, wymownie patrząc na zegarek.

Rafał niechętnie zarzucił kurtkę i wyszedł z ciepłego biura. Wrócił po kilku minutach z nietęgą miną.

- Nigdzie go nie widać. Albo pojechał na tą nieuklepaną jeszcze trasę pod lasem, albo na tą dopiero co wytyczoną, tą do jazdy swoimi autami.

- Dobra, olej, pewnie lata bokami za horyzontem. Jakby co, to ma telefon, nie?

Miałem telefon – ale w swoim Nissanie zaparkowanym tuż koło biura.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

“Jeden na milion” – tak potocznie określa się coś, co jest totalnie nieprawdopodobne, ale jednak się zdarza. W moim przypadku powiedzenie to powinno brzmieć “jeden na trzydzieści dwa”. Bo 31 zakrętów pokonałem jak trzeba – przed wejściem dociążałem przód, gdy tylko kolce wbijały się w śnieg i KTM zaczynał skręcać dodawałem gazu i z pełną kontrolą leciałem bokiem o milimetry mijając śnieżne bandy.

Jednak na zakręcie numer 32 jakoś nie wyszło mi ujęcie gazu i kolce się nie wżarły, co momentalnie wywołało podsterowność tak gigantyczną, że praktycznie nie do odróżnienia od zwykłej jazdy na wprost. Próbowałem się ratować, wykorzystując cały arsenał znanych mi sztuczek: krzyczałem, kląłem i kopałem w przypadkowe pedały. A KTM i tak sunął prosto przed siebie. Do czasu…

Po kilku nieudanych próbach wycofania, wysiadłem i sięgnąłem do kieszeni po telefon. Nosz kuźwa mać, został w Nissanie. Rozejrzałem się i ręce mi opadły – ciepłe biuro pełne chłopaków gotowych mnie wyciągnąć ze śniegu znajdowało się tam:

Tak, dokładnie tam, gdzie te ledwo widoczne światełka na horyzoncie.

Wyłączyłem światła oraz silnik, odłożyłem kask na siedzenie kierowcy i ruszyłem w ciemność. Spojrzałem na zegarek – była dokładnie 17:03

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

- Zamawiamy coś do jedzenia? – spytał Tomek wszystkich zgromadzonych w biurze.

- Tylko nie to co wczoraj.

- No, ja po tym do kibla to z futryną wbiegłem.

- A nie możemy do Nowego Targu podjechać?

- Zamówię – zadecydował Tomek i wybrał numer pizzerii.

- OK, to czekamy – powiedział i schował telefon do kieszeni.

- Kiedy będą?

- Za 20 minut.

- Czyli?

- Nie byłeś u komunii?

- Chyba ty.

- O wpół do siódmej.

- I gitara.

- Ej, a dla Blogo też zamówiłeś?

- A właśnie, gdzie on do cholery jest?

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

“Gdzie ja do cholery jestem?” – zastanawiałem się w myślach, brnąc bez rękawiczek i bez czapki w śniegu po kolana. I co mnie podkusiło, by iść na skuśkę a nie wygniecionym torem?!

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

- O, to pewnie pizza. Otworzysz? – spytał Rafał, wskazując na drzwi.

Tomek wstał i energicznie je uchylił, czemu towarzyszył głuchy łomot.

- O żesz w mordę! – zaklął i skoczył w ciemność.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Be do eL do O do Gie do O

Gdy go czytam czasem nie wiem o-co-cho

Ale polew jest, więc szacun full

Słowa klei, łga i kontent król

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

- Blogo! Ej! EEEEJ!

Powoli otworzyłem oczy – nade mną stali Rafał i Tomek. Stęknąłem i pomogli mi usiąść.

- Co się stało?

- Drgałeś.

- Śniło mi się, że rapuję.

- Tak bywa.

- Tak bywa kiedy?

- Kiedy się drzwiami w skroń dostanie.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Na pytanie Rafała, gdzie dokładnie jest jego KTM, nie potrafiłem konkretnie odpowiedzieć, bo za cholerę nie pamiętałem, z której strony przyszedłem. No i zostawiłem auto bez świateł a chmury właśnie zasłoniły księżyc, więc… no nijak nie szło go znaleźć.

- Dobra, to ja jadę Lancerem na ten tor po lewej, a ty weź Tomek sprawdź ten pod lasem – powiedział Rafał i ruszył od razu bokiem.

- Chodź – Tomek kiwnął na mnie głową – pojedziesz ze mną.

- Tym?

- Zajarasz się.

Początkowo się nie zajarałem, bo jazda traktorem jako “ten drugi siedzący na obitym skajem nadkolu” równać się może chyba tylko z siedzeniem na pracującej betoniarce – ale gdy zmieniłem się z Tomkiem za kierownicą… no, mówiąc kolokwialnie, zajarałem się.

Skrzynia biegów między nogami (pięć do przodu, jeden do tyłu), zawieszenia brak, fotel na pneumatyce, pług z przodu, komin centralnie przed oczyma, dzielność terenowa niewiarygodna no i ten dźwięk, to jednostajne TER TER TER TER niezależnie od tego, w jak głębokim śniegu się jedzie.

- Tam! – krzyknął Tomek wskazując na godzinę drugą.

Skręciłem gwałtownie i poszedłem pełną bombą (8 km/h) na skróty przez śnieg skrywający osie przednich kół. Traktor zawahał się na milisekundę, ale zaraz potem powrócił do swojego TER TER TER TER i kroił biel jak gdyby nigdy nic.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

- Wolniej, wolniej, stój! – krzyknąłem do Tomka, który powoli cofał traktorem naprężając linkę przymocowaną do tylnego zaczepu w KTM-ie.

- Już? – spytał.

- Yhy, jak struna. Dawaj.

- Stój! – krzyknąłem po chwili – To bez sensu, jeszcze bardziej się zarył.

Tomek wysiadł, podrapał się po łysinie, potarł obolałe udo i odczepił linę.

- Przodem go wyrwiemy. Weź zaczep, a ja podjadę.

- Już?

- Dawaj!

Tak się superkara ze śniegu wyciąga!

Oraz – nie pytajcie, po co w traktorze te patyki. Gdy o nich chłopaków pytałem, każdy tylko wzruszał ramionami.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Bilans mojego pobytu na terenie lotniska w Nowym Targu:

  • jedno symetrycznie poranione udo,
  • jeden krwiście poszarpany palec wskazujący,
  • jeden zaryty w śniegu KTM X-Bow,
  • jedna udana misja traktorowo-ratunkowa,
  • dwa omdlenia.

Całkiem nieźle jak na trzy godziny.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

W ramach zadośćuczynienia za kłopoty obiecałem chłopakom, że wspomnę co następuje:

  • impreza nazywa się Snow&Fun i trwa do 29 lutego;
  • odbywa się na lotnisku w Nowym Targu, czyli 5 km od Białki Tatrzańskiej, 12 km od Bukowiny Tatrzańskiej i 17 km od Zakopanego;
  • śnieżnych torów jest kilka, a jeden (o długości 3 km) został specjalnie przygotowano do jazdy własnym autem;
  • samochodów jest około 6-8, głownie Lancery (320-400 KM) plus Impreza GT (420 KM), stare ale jare driftowe BMW E30 (220 KM) oraz ów KTM X-Bow (240 KM);
  • koszt dwóch okrążeń waha się od 30 do 60 zł;
  • a więcej info pod adresem www.devil-cars.pl

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Wracając do Białki ani razu nie zaciągnąłem w Nissanie rękawa. Nawet trójki nie wrzuciłem. Nie, nie dlatego, że się po przygodzie z zaryciem w śniegu czegoś bałem. Po prostu mój poharatany palec zaczął odmarzać i tak cholernie bolał, że aż chciało mi się omdleć. Ale nie omdlałem – trzeci raz w ciągu jednego dnia to już byłaby gruba przesada.

ZNAJDZIESZ MNIE NA BLOGOMOTIVE, MÓW MI BLOGO

 


Komentarze

Blog

Jak odpalić auto na kable? Krok po kroku
Czy można mieszać oleje silnikowe?
Jak ustawić lusterka w samochodzie?

Ranking Samochodów

KTM X-BOW
295 km/h
Lamborghini Gallardo
315 km/h
Ferrari F430
315 km/h

Kontakt

Aby poszukiwania prezentu były jeszcze lepsze, używamy ciasteczek (ang. cookies) w celach statystycznych i marketingowych. Przeczytaj więcej w Polityce Prywatności